viernes, 17 de noviembre de 2017

SEN PALABRAS...



Quedei mirando a nada, cos miolos cheos de palabras que quedaron atrapadas nas concas dos ollos porque a gorxa, aquel día quedou muda, afogada por un berro que so eu escoito alá dentro...

Alá dentro, onde so queda unha vida, feble e quebradiza, enredada en mil palabras afogadas por ese berro que todo o abrangue...

27- VII - 2017


3 comentarios:

  1. Ens tornem a trobar per aquests mons....
    quan les paraules queden atrapades i no surten...alguna cosa ens ofega per dins

    Abraçades

    ResponderEliminar
  2. Iso as veces chámase senetude ou ren-por-ren
    Mais eu gostei delas, das que dicen quer sair dos teus miolos
    Apreixos :)´

    ResponderEliminar
  3. ·.
    Ese grito que oyes dentro será permanente. Sabrás vivir con él, seguro. Siempre has sido fuerte.

    BQÑSMTS

    · LMA · & · CR ·

    ResponderEliminar