jueves, 9 de febrero de 2012

SIN PALABRAS






















Vaguedades

¿Se fue?
Si.

¿Qué dijo antes de marchar?
Nada.

¿Nada?
Nada. Ni se despidió… Simplemente cerró la puerta y se fue.

¿No se llevó lo que le había dejado encima de su cama?
No.

Pero, ¿le recordaste que…?
Sí.

Y, ¿por qué no lo llevó?
Pues no sé. Supongo que no le cabía en el bolsillo...

 

10 comentarios:

  1. Foi a mercar tabaco ou non?
    Si foi a por il, e posible que non volva mais se non era fumador...
    Ou falas dalguén que foi a escola?
    Vin a faerche unha vesita, xa que o tempo bótaseme enriba e por iso ando cos petos faltos dil...
    Breves saúdos
    Deica...

    ResponderEliminar
  2. Stupende foto.

    Take the click
    Blogfotocommunity

    ResponderEliminar
  3. Non fan faia, as veces non fan falta palabras....
    Saudos.-

    ResponderEliminar
  4. Eiiiii, buena imagen de Xulio has elegido Concha.

    Que decirte del diálogo... genial. Las respuestas tan escuetas y concisas ... esas que a veces te dices ¡joo! podrías ser más explícit@.

    Beixiños i + petons

    ResponderEliminar
  5. ah, me encantan estos diálogos historia que se refieren solo a un momento y que te dejan inquieta. masoquista que es una!
    :-)
    con la foto tengo un problema: la veo si clico en ella, pero si no está pequeñita, pequeñita.

    ResponderEliminar

  6. · Lo de Xulio, buena foto, como siempre.
    Tu escueto texto... No necesitas muchas palabras, dejas que nuestra imaginación ponga todas las que faltan.
    Encima de la cama había un piano¿como iba a llevárselo?

    · BQÑSMTS

    CR & LMA
    _______________________________
    ·

    ResponderEliminar
  7. No era un piano, era un botelo!!!

    Tu si que nos dejas sin palabras Concha, tanto cuando escribes como cuando cantas ;)

    Biquiños!!!

    ResponderEliminar
  8. encántame
    encántanme as historias, nas que eu poido cumprimentar os espacios en branco
    tamén gústame escribir diálogos nos que é máis o que calo que o que conto, para que vosoutros fagades o mismo que mín: encher ocos, inventar o resto de historia

    eu imaxino que os que falan, son un pai e unha nai, falan do seu fillo, que é o que marchou... tal vez cabreado por esas cousas que pasan entre os uns e os outros...

    a frase final indica que foise con algo de presa, pero que pensa volver, porque si alguén marcha sin levar todas as súas cousas, mais tarde o mais cedo, volta...

    en fin, que da para moito, seguirei pensando nela.

    biquiños,

    ResponderEliminar
  9. Se cadra non o levou porque aquelo era unha copia do que xa tiña e pra que quería unha copia se tiña ó orixinal.
    Nótase que son galego?
    Graciñas pola visita.

    Bicos

    ResponderEliminar
  10. a ver, a segunda parte do post xa a publicache, xa me recordaba dela aínda que non poñeras os comentarios.

    a primeira non a recordo, supoño que é nova, supoño que se che ocorreu xuntar as dúas, e quedan ben pero tampouco queda aclarado o que pasou na segunda parte da historia, no caso de que sexan as dous partes a misma historia.

    ¡que complicado o pós!, queres que pensemos.

    biquiños.

    ResponderEliminar