miércoles, 3 de noviembre de 2010

VIII - SOBERBIA


Mis manos


“Discúlpame, no quería hacerlo”.

No querías,

pero lo has hecho.

De nada vale que te arrodilles

para pedir perdón

por tu incontrolable ego.

¿Falta de generosidad?

No, te sobra.

¿Sería, acaso, cobardía?

No, tampoco eso.

¡Demasiado villana esa palabra

y también el sentimiento!



Tal vez la inconsciencia

te ha llevado de la mano

por el camino infame

del reproche y…

Lo has hecho.



Ahora lo lamentas

y pides un perdón

que yo no tengo,

pues tampoco sé

si yo merezco perdón

por haber esperado

tu reverencia

en absoluto silencio.



Está claro, fue soberbia…

tuya y mía…

y sin perdón, por supuesto,

pues también yo soy,

ahora, soberbia,

al no querer concederlo.

9 comentarios:

  1. perdonar es muy dificil y lleva mucho tiempo, y no se trata de soberbia o de otra cosa, simplemente es que el corazón no puede olvidar.

    biquiños,

    ResponderEliminar
  2. Eu penso que o peor non é perdoar senon olvidar.

    ResponderEliminar

  3. Es un aprendizaje duro. Cuando se perdona, se descansa. Puede parecer que el gran ganador es el perdonado pero... perdonar es un acto de ajuste con uno mismo, luego, todo será mejor.
    No perdonar es la angustia viva y eterna.

    bicos

    el fotógrafo es todo un artista

    CR & LMA
    ________________________________

    ResponderEliminar
  4. Perdonar es maravilloso. Yo antes era muy rencorosa . He dejado de serlo con la edad y creo que todo consiste en perdonarse...
    Gana más y se siente mejor el que perdona que el perdonado.
    Creo que es una cuestión de autoestima.

    ResponderEliminar
  5. Non sempre é doado pedilo, nin é doado cumprir o olvido. Fermosos versos, coma sempre. Bicos sen arrepentimento.

    ResponderEliminar
  6. É dificil tratar o tema do perdón sen que o ofenseor o solicite. Creo que sempre deve partir da persoa que ofendeu e, en todo caso, hai moistas cousas que se perdoan, pero que non se esquecen.
    Coñezo como poeta a Xulio López Valcarcel, pero sempre escribe en galego. Trátase del, fixeche unha tradución, ou é otror Xulio?
    Unha aperta

    ResponderEliminar
  7. ¿pódese perdoar a vontade?
    ou aínda querendo quedan sementes que, coma malas herbas, ao mínimo descoido medran e invaden o corazón?

    ResponderEliminar
  8. Duras palabras que encierran una realidad. Perdonar no es fácil, olvidar tampoco y quizá sea mejor así para no regresar a los errores.
    Bicos.

    ResponderEliminar
  9. Perdoar é moi difícil, por eso ten mais mérito. Poida que non exista o perdón si antes non hai esquecemento.
    Bicos.

    ResponderEliminar