Foto: "Literal"
Podría entrelazar, sin más preámbulos,
los dorados hilos que al horizonte asoman
y bordar sobre el polvo de una estrella
la sutil caricia que tu amor derrocha.
Podría susurrar, como hace ahora la brisa,
la palabra dulce que el ocaso ahoga,
la que tú, peregrino de mis sueños,
pronuncias al abrigo de las sombras.
Podría tejerte, paso a paso,
trama y urdimbre, con mi boca,
dejando entre las hebras de tu pelo
matices cálidos de serena aurora.
Podría no quererte, pero te quiero,
incondicional simple, silenciosa,
recostada en el diván de la noche,
donde nuestra piel reposa.
Concha L. F.
Cómo me gusta isto do incondicional simple...!
ResponderEliminar[quedouseme unha cara de boba ao terminar... moita envexa, é o que sinto de ter o don que tí tes para poder expresarte tan ben]
Cómo de un condicional simple, de un simple "podría", has sacado un hermoso incondicional.
ResponderEliminarYo no habría podido ni con el compuesto.
(Qué hermosura, la lengua)
Literalmente hermosa declaración de amor.
ResponderEliminarBicos
Coma sempre, non teño adxectivos, asi pois so un: "fermoso" poema. Saudos.
ResponderEliminarUn delicado y delicioso poema de amor, rimado (más difícil todavía y para mí imposible de conseguir y mira que lo he intentado), con una foto de una sencillez tal que desborda.
ResponderEliminarBiquiños
· El dominio de la lengua te permite expresar los sentimientos con una precisión asombrosa.
· el diván de la noche tendrá mucho que contar.
· bicos
CR & LMA
________________________________
·
Podes elexir atallos, pero en sentimientos quédaste co camiño maís gratificante a procura do sentir. Aplaudo. Unha aperta.
ResponderEliminarFermosas imaxes cargadas de sentimentos
ResponderEliminarSecillo e doce poema de amor
Felicítote. Grazas
Gústome moito, pero especialmente:
ResponderEliminar"Podría tejerte, paso a paso,
trama y urdimbre, con mi boca".
Unha aperta