domingo, 29 de noviembre de 2009

XXIII – ESENCIAS


Foto: Xulio López

XXIII – ESENCIAS

Ahora que la aurora
reclama sequía,
pues han sido muchas la lágrimas
que la noche ha derramado,
encerrada en su silencio,
te nombro,
protector de mis esencias,
para que jamás se esfumen
de mi sombra tus recuerdos.
Te nombro ahora,
que de tormentas insensatas,
surgen calmas,
reposo y paz,
luz y consuelo.
Te nombro sin miedos
y con la certidumbre
de que nada ha sido en vano,
de que el agua tempestuosa,
enredada en el viento,
no ha sido capaz de arrastrar a su paso
la sutil y efímera delicia del momento
en el que, sin más ansia
que la de ser un solo cuerpo,
dejamos que hablase,
sin palabras,
nuestro aliento.
Te nombro y recurro a ti,
como en otras ocasiones,
para aspirar una vez más,
tus esencias, pues son ellas el sustento
que mantiene viva mi esperanza.
Te nombro y recurro a ti
que me has entregado
más de lo que tienes,
más de lo que eres
y, en un generoso gesto,
has dejado tu alma
a merced de mis sentidos
y has hecho que sea para ti
tus ojos, tu sonrisa y tu piel,
toda tu existencia… Tu cielo.

De "El desván sin telarañas" - 2009

lunes, 23 de noviembre de 2009

XV – ALGODÓN (A mi madre)


Mamma - Foto: Xulio López - 2001

XV – ALGODÓN (A mi madre)

Se funde mi cuerpo,
abandonado entre algodones
y luces que se desperezan
con gesto somnoliento.
Una voz se cuela entre las sábanas
y resuena en mis oídos…
¡Tu tazón se enfría, ven ya!
Pero..¡es tan plácido el ensueño
y tan ingrato el amanecer!…
Quisiera seguir siendo algodón.
Sólo eso.
Mas esa voz sube de nuevo, decidida,
e irrumpe en mi desidia
para sacudir, con su tesón,
mi infantil deseo
de seguir siendo algodón…
¿Cuándo se detendrá su empeño?
Nunca. Lo sé.
Desde el fondo de mi alma suplico
que jamás llegue ese día, pues temo
perder la primavera,
que mi sombra sea,
simplemente, invierno,
y quede para siempre este algodón
perdido entre recuerdos.

De "El desván sin telarañas" - 2009

sábado, 7 de noviembre de 2009

A NENA DO PARAUGAS



A NENA DO PARAUGAS

Tiña a penas 3 anos cando descubríu que súa irmá máis vella xa ía á escola e que, para elo, lle mercaran unha nova carteira e un paraugas. Eses obxectos parecéronlle os máis fermosos do mundo e, nun descoido de súa irmá, colleunos e con decisión, baixou as escaleiras da súa casa, informando a quen se cruzaba no seu camiño: “Eu tamén vou á escola”.
Na súa inxenuidade, desexou ser grande, ter un espazo no mundo das persoas maiores, pero non calculou ben as consecuencias de tan ousado feito. Súa irmá nunca lle perdoaría que ela se fotografase cos seus máis prezados tesouros: a carteira e, sobre todo, o paraugas.
Pasaron os anos e a Nena do Paraugas xa é maior. Aínda vai á escola e está convencida de que, o día que perdamos a infancia, perderemos a mirada limpa, ousada e sincera coa que, cando eramos crianzas, contemplabamos o mundo.

Concha L. F. – 1963 – Foto: Sr. Ramón

miércoles, 4 de noviembre de 2009

DESDE A GAIOLA



DESDE A GAIOLA

Nesta gaiola de ausencia
encadeado á conciencia
teño o corazón pechado,
agardando,
por se precisas saber
se te cheguei a querer
ou se a teima que me guía
é unha paixón pasaxeira
que troca con cada feira,
que muda ó morrer o día.

Acharte foi casualidade,
coñecerte, unha ilusión,
desexarte, unha tortura,
posuírte, unha obsesión
que me esperta cada día,
que me persegue e me anula,
coa que durmo sen saber
se mañá, co amencer,
verei a luz que me aluma.

E o tempo que vai pasando
encadeado á lembranza
de tanta paixón contida,
revólvese contra min
para amosarme que, ao fin,
só me cómpre nesta vida
un alento de tenrura,
un segundo de loucura
para bicarte a escondidas.

Pero ao mirar cara dentro
desta gaiola vidrada,
vexo con grande amargura,
unha sombra que me envolve,
unha imaxe que se volve
e, sorrindo con dozura,
dime, colléndome a man:
“Abre o paraugas, María,
a ver se ao pasar o día,
se vai con el a negrura”.

E o tempo vai pasando
encadeado á lembranza
dunha paixón sen razón.
É posible que esta vida
non me dea o que lle pida
e, ao cabo, con tanto NON
acabe por se apagar
a chama que está a alumar
este pobre corazón.

2004