Cada mañá miraba con curiosidade o cancelo de madeira. Había tempo que estudaba a maneira de saltalo. Non era moi alto e, así a simple vista, parecíalle que mesmo se podía meter por entre os barrotes rotos.
Soñaba con acariñar o arume dos piñeiros, con acadar un anaquiño daquel azul que se espallaba máis alá da frouma, de gabear cos esquíos e cantar cos gorrións…
Pero un día deuse conta de que as súas mans apenas cabían nos buracos do arame.
