Vaguedades
¿Se fue?
Si.
¿Qué dijo antes de marchar?
Nada.
¿Nada?
Nada. Ni se despidió… Simplemente cerró la puerta y se fue.
¿No se llevó lo que le había dejado encima de su cama?
No.
Pero, ¿le recordaste que…?
Sí.
Y, ¿por qué no lo llevó?
Pues no sé. Supongo que no le cabía en el bolsillo...
Foi a mercar tabaco ou non?
ResponderEliminarSi foi a por il, e posible que non volva mais se non era fumador...
Ou falas dalguén que foi a escola?
Vin a faerche unha vesita, xa que o tempo bótaseme enriba e por iso ando cos petos faltos dil...
Breves saúdos
Deica...
Stupende foto.
ResponderEliminarTake the click
Blogfotocommunity
Non fan faia, as veces non fan falta palabras....
ResponderEliminarSaudos.-
Eiiiii, buena imagen de Xulio has elegido Concha.
ResponderEliminarQue decirte del diálogo... genial. Las respuestas tan escuetas y concisas ... esas que a veces te dices ¡joo! podrías ser más explícit@.
Beixiños i + petons
ah, me encantan estos diálogos historia que se refieren solo a un momento y que te dejan inquieta. masoquista que es una!
ResponderEliminar:-)
con la foto tengo un problema: la veo si clico en ella, pero si no está pequeñita, pequeñita.
ResponderEliminar· Lo de Xulio, buena foto, como siempre.
Tu escueto texto... No necesitas muchas palabras, dejas que nuestra imaginación ponga todas las que faltan.
Encima de la cama había un piano¿como iba a llevárselo?
· BQÑSMTS
CR & LMA
_______________________________
·
No era un piano, era un botelo!!!
ResponderEliminarTu si que nos dejas sin palabras Concha, tanto cuando escribes como cuando cantas ;)
Biquiños!!!
encántame
ResponderEliminarencántanme as historias, nas que eu poido cumprimentar os espacios en branco
tamén gústame escribir diálogos nos que é máis o que calo que o que conto, para que vosoutros fagades o mismo que mín: encher ocos, inventar o resto de historia
eu imaxino que os que falan, son un pai e unha nai, falan do seu fillo, que é o que marchou... tal vez cabreado por esas cousas que pasan entre os uns e os outros...
a frase final indica que foise con algo de presa, pero que pensa volver, porque si alguén marcha sin levar todas as súas cousas, mais tarde o mais cedo, volta...
en fin, que da para moito, seguirei pensando nela.
biquiños,
Se cadra non o levou porque aquelo era unha copia do que xa tiña e pra que quería unha copia se tiña ó orixinal.
ResponderEliminarNótase que son galego?
Graciñas pola visita.
Bicos
a ver, a segunda parte do post xa a publicache, xa me recordaba dela aínda que non poñeras os comentarios.
ResponderEliminara primeira non a recordo, supoño que é nova, supoño que se che ocorreu xuntar as dúas, e quedan ben pero tampouco queda aclarado o que pasou na segunda parte da historia, no caso de que sexan as dous partes a misma historia.
¡que complicado o pós!, queres que pensemos.
biquiños.