miércoles, 3 de octubre de 2012

DE NUEVO, DON BLAS...

Don Blas cruzó definitivamente la carretera para charlar con sus amigos de la casa de en frente. Le gustaba hacerlo y, aunque las verjas siempre estaban cerradas, él buscaba la forma de salir, sin mirar antes a un lado y a otro y sin respetar el paso de peatones que hay delante de la casa. Era un perro tonto y arriesgado.

 Ahora descansa bajo el membrillero de la huerta, junto a su amiga Cuca...


10 comentarios:

  1. Pobre Don Blas!!! Ao mellor non era tan tonto, talvez lle gustase o risco. Hai seres que só disfrutan poñendo en perigo a súa vida.
    O enlace de galego non funciona.

    ResponderEliminar
  2. Cans despreocupados, coches rápidos, estas cousas pasan demasiado a miúdo. En fin, que o Deus dos cans o teña na súa gloria.

    ResponderEliminar
  3. Cando vívese perigrosamente, pódese morrer do mesmo xeito.
    ¿Qué terán algúns cadelos na cachola que lles pon ir tras os carros ou motos?
    Baixo un lembrillo é un bo luar. Pasoulle iso por ser un can nembrillo?
    Sinto moito que lle ocorrese, mais xa sabes que eles chegados a unha idade andan xa de abezado...
    [Tiña pinta de ser alegrado e falador]
    Deica d:D´
    dl*C

    ResponderEliminar
  4. ¡pero que mala noticia!
    síntoo moito.

    biquiños,

    ResponderEliminar
  5. ¡ Vaia ! Sintoo moito. Bótanse moito de menos cando levan tantos anos sendo "da casa".

    Unha aperta

    ResponderEliminar
  6. Lo siento !!
    ... igual le podía más la charla con los amigos que su ropia seguridad.
    Estará bien debajo del menbrillero y con su amiga.
    Abrazos

    ResponderEliminar

  7. · Bueno... ahora ladra en otra sintonía, tal vez más feliz. Y seguirá ladrando en vuestros corazones.

    · bqÑsmts

    CR· & ·LMA
    ________________________________
    ·

    ResponderEliminar
  8. Pobre animaluco, lo siento mucho, Concha, sé cuanto duele una pérdida así.
    Cariños y abrazos para ti, y gracias por tus palabras.

    Ío

    ResponderEliminar
  9. Buen micro. Me has recordado a Bobi un miniperro que hace muchos años ya, encontró una puerta abierta, era demasiado joven y juguetón.
    Bicos.

    ResponderEliminar