O terceiro banco

Otra mirada

 Grazas, Enrique

Vivía no outro extremo da cidade, do outro lado do regato. Cada mañá erguíase ao raiar o día, ordenaba as súas cousas, facía un pouquiño café e marchaba mercar unha bolecha de pan quente para almorzar. De volta na casa, bebía un vaso daquel líquido marrón, xa frío, untaba o pan con aceite de sementes, comía un pouco e de présa, recollía os restos nunha bolsa, poñía o abrigo e saía á rúa.

Moitas veces, sentía a friaxe do inverno no rostro e nos dedos. Outras, a chuvia inundaba os seus ósos. Outras, o Sol feríalle nos ollos. Pero ela sempre facía o mesmo percorrido co seu esvaído corpo envolto naquela tea de pano marrón, roída polo tempo.

Con paso lento, case arrastrando os pés, baixaba a pendente ata o regato, cruzaba a pontiña e comezaba o ascenso por aquelas interminables escaleiras. Ao chegar á alameda, sentaba no terceiro banco, a carón da papeleira, mirando o Sol do nacente. Da súa bolsa sacaba os restos do almorzo, esparexíaos polo chan e pechaba os ollos. Ninguén sabe cantas horas pasaba alí sentada, pero nunca desaparecía ata que o Sol raiaba no poñente.

Onte non a vin cando pasei a media mañá. As pombas agardaban a carón dos bancos e a alameda estaba deserta…