miércoles, 6 de noviembre de 2013

II

Lembranzas de outono

Vaise achegando, calmo,
con bágoas e murmurios
no vafo dos cristais.
Hoxe deixa unha gota
onde onte deixou follas secas,
arremuiñadas contra esta porta
que abre e cerra cara adentro.
Mañá deixará... Quen sabe que?
Quizais dúas folerpas
caídas das ás dun anxo.
Mellor así.
No meu silencio roto polas notas dunha harmónica,
morriñosa e afastada,
xa non cabe tanta luz coma antes,
cando, nas longas tardes agostadas,
fuxía para bordar, ás agachadas,
rosas e caraveis na sombra dos castiñeiros.

5 comentarios:


  1. Hermosa foto la de Merce. Sabes robar bien.
    En el vaho de los cristales podemos escribir nuestra historia. Pronto se borrará y solo quedará el alma prendida en los jirones rasgados.

    · BQñSMTS

    · CR · & · LMA ·


    ResponderEliminar
  2. Preciosas memorias otoñales, bonita foto.
    En tus palabras armoniosas veo la melancolía de la estación más bonita.

    Bicos i abraçades

    ResponderEliminar
  3. OOOHHHHHHH!!!

    :)))

    Deboche unha cervexiña!!!

    ResponderEliminar
  4. Fermoso Concha, moi bonito. A ver si volvo. Bicos

    ResponderEliminar