Aínda quedan meses para
para recolocar e rachar todo e encher bolsas e bolsas de lixo cos restos que quedaron
espallados dos invernos e primaveras, dos outonos e veráns pasados á sombra da
parra, bordando caraveis nas nubes.
Aínda semanas para recoller
papeis inútiles, frascos de cristal e botes de plástico cheos de baleiro,
roupas vellas cosidas con ganduxos e bólas de fíos de auroras enredados baixo as
camas.
Aínda quedan días para borrar
dos anaqueis o fume dos cigarros, para fregar as pagadas da cadeliña amarela e
peluda, inerte sobre as lousas da cociña, e as do can negro e tonto que lle
rosma ás anduriñas desde o asfalto.
Aínda quedan horas e
horas para ir e vir, para mudar as cores dos lenzos, para saír da brancura
dos corredores infectados con desinfectantes, para poñer manteiga no desalado
queixo desmanteigado, para beber a sorbos a vida mesturada con laranxas, fresas
e framboesas, para amartelar o chan con doces de cidra, marmelos e mazás
agrias, para tinguir os dedos co sangue dos tomates exprimidos co último alento.
Aínda quedan minutos,
segundos, décimas, centésimas, milésimas e… enésimas para o último alento.
Aínda quedan… Dicía…
Pensaba…
As contas eran boas!
Volveu abril!
No hay comentarios:
Publicar un comentario