lunes, 16 de febrero de 2015

PREMONICIÓN?

In the wind


E así como pensaba que todo ía comezar, comezou.
Quizais non se percatou de todos os matices daquela luz que, no absoluto silencio da mañanciña do 1 de xaneiro, discutía coas nubes do Aninovo. Pero si. Fóra matices, todo comezou a andar igual que antes. De novo. A mesa da cea estaba a medio recoller. Un anaco de turrón esmorecía nun prato e no fondo das copas do viño víase unha pegada granate, seca, sen vida…
Logo duns días deuse conta de que non era un ano novo. Eran moitos anos novos que xa botaran a andar e que xa pasaran. Iguais. Mirou arredor de si. Cambiaran moitas cousas. No taboleiro do despacho había fotos novas e nos andéis xa non quedaba espazo para máis libros. A enredadeira cubría a parede do balcón. No cuarto verde a cadeira de rodas agardaba pola súa inquilina. O cuarto azul deixara de ser un misterio…
Pero a esencia de todo pouco cambiara. Aquel silencio seguía alí, amortiguado ás veces polo son das gotas de chuvia, polos sinais xordos das rodas dunha maleta, ou polo frío brillo dun coitelo contra a chaira…

No hay comentarios:

Publicar un comentario