Esa fiestra pequeniña é o punto desde o que miro ás veces como se vai movendo a xente detrás dun lábaro, mentres agardo o momento oportuno para enfiar a voz cara a pequena bóveda que devolva o relixioso sentimento das xentes ás imaxes, obxectos e teas engalanadas que volven da súa pelerinaxe polo camposanto, mentres unhas destras e hábiles mans moven o badaxo das campás, sementando sons pola contorna.
A finais de outubro, seguindo as ensinanzas da miña grande mestra da vida, contribúo a que o espazo entre as lousas da fachada e o infinito estean cheas das cores dos crisantemos. Que flor tan bela! Cantas lembranzas agradables trae á memoria cando espalla o seu arume na pel!
Pero pasou o día. Agora toca outra danza. Vou ver se a dou bailado...
A imaxe dos crisantemos non é miña, pero a da igrexa e cemiterio de Santiago de Partovia si.
A imaxe dos crisantemos non é miña, pero a da igrexa e cemiterio de Santiago de Partovia si.
Pouco a pocuo así e ondar nesta vida; unahs cousas, pasan, outras pasarán, e logo voltarán novamente.
ResponderEliminarSaudos.-
A min dáme moita pena que soamente ese día os cemiterios véxanse limpos, cubertas de flores as lápidas, e que logo nada quede ou poucos moléstense en seguir indo ao longo do ano.
ResponderEliminarIsto sucede por aquí, Concha, o Día de Todos os Santos convértese nunha especie de concurso para ver quen, ou que familia, gástase máis diñeiro en flores para os seus mortos.
Se vas outro día calquera o cemiterio parece non ter dono.
Son bonitas as túas fotografías.
Un abrazo, bailemos mentres podamos, Concha
Ío
Que pouco me gustan os cemiterios! Trato de ir o menos posible pero si respecto as ideas dos que xa se foron. A miña sogra sempre me dicía que cando ela morrese non nos íamos lembrar nin de levarlle flores. Eu contestáballe que coas miñas non contase (dicíallo de broma), fixo once anos que se foi e nunca lle faltaron flores, nin lle faltarán (naturales, non soporto as de plástico), só polo día de defuntos non llas levo, porque ese día lévanllas os outros fillos e non soporto a exposición que se monta ese día, a ver quen pon as máis fermosas, as mellores,...
ResponderEliminarBicos
Amin o asunto do cemiterio gústame ben pouco sobre todo o ben que o pasan os curas ese día enriquecéndose, en fin non vou afondar no asunto. o que si que me gusta é o teu blogo, e xa vin por ahí abaixo que fixeches menbrillo. Eu tamén o fixen, que rico!.
ResponderEliminarsaúdos.
foi un gusto ver algunha das imaxes do teu mundo.
ResponderEliminare ver algunha das túas miradas, dos teus pensamentos.
un abrazo grande
Bos días Amicus:
ResponderEliminarConxa;fai moitos anos, cando baixaba da Suíza, coma un lóstrego e pasaba por Ourense, sempre paraba nos banos de Partovia pra descansar un bo intre. Tomaba unhas masaxes con ventosas e logo outro bano *choco.
Os cemiterios e lapidaros sempre gustáronme xa que cando éramos rapaces xogábamos neles ao agocho; sabiamos dabondo que alí as rapazas e outros nunca virían a por nós. Unha vez , sen mais, tivemos que pasar a noite durmindo nuns nichos. Chovía a mares. Estivemos secos e a miña fornaciña estaba baleira, pero souben de alguén que tivo que durmir ca compaña toda a noite e non pegou ollo?...xexexe. Manda carallo, co fácil que fose atopar outro luar.
Sonche cousas que pasan e logo só as sabes ao espertar pola mañá.
Teño gañas de voltar por Partovia, aínda que non ando moi alá de tempo, mais chegado o verán *seica doume unha xira e tomo unhas vistas ca saca das imaxes.
Gústanme *isas vistas da capela,ca súa espadana coma un xunco e a escada de *ferrovello, cas suas pedras perpiañas grises e cheas de brións, onde o ceo compite con elas, as da chaira do cemiterio e as das nubes chorosas.
[*bisbarrismos ou barbarismos, segundo pete]
Unha aperta grande.
Breves saúdos.
DEICA LOGO AMICUS...
Si, hai que seguir bailando despois da romaría. Mentres nos movemos aínda hai vida.
ResponderEliminarQue lindas igrexas estas perdidas na paisaxe.
Pois, e logo. Non has de bailar!
ResponderEliminarUn día trae ao outro...
Lembrei ao meu pai, coas mans nos badaxos dunhas campás moi semellantes.
E non as bailar!! Estou seguro que ti tes moito arte coa danza.
ResponderEliminarpois eu fai moito que non vou ó cemiterio, non o sinto, miña nai si que vai pero vai todo o ano.
ResponderEliminara verdade é que da gusto ver os cemiterios engalanados pero ¿para quén?, paréceme todo unha romería.
biquiños,
Aldabra
ResponderEliminar· Dejo constancia de que se me pasó este post.
Bueno... un día especial de valores polivalentes cuando no ambivalentes.
· bqñS
CristalRasgado & LaMiradaAusente
________________________________
·